Nazwa forum

Armand Van Helden urodziÂł siĂŞ w Bostonie. DzieciĂąstwo spĂŞdziÂł w Holandii, Turcji i WÂłoszech, gdyÂż jego ojciec byÂł lotnikiem w armii amerykaĂąskiej, wiĂŞc czĂŞsto podró¿owaÂł. Na 13 urodziny Armand kupiÂł sobie automat perkusyjny. To wÂłaÂśnie ten moment moÂżna uznaĂŚ za poczÂątek jego przygody z muzykÂą. Do Bostonu wrĂłciÂł w 1988 roku, tam teÂż dorabiaÂł grajÂąc w klubach oraz studiowaÂł techniki medialne i reÂżyseriĂŞ dÂźwiĂŞku na Uniwersytecie BostoĂąskim. Po zakoĂączeniu nauki pracowaÂł jako DJ w klubie Loft. Za pieniÂądze tam zarobione kupiÂł syntezator oraz sampler. Wtedy zacz¹³ tworzyĂŚ swoje pierwsze utwory i wydaÂł pierwszy singel - mix Deep Creed „Stay On My Mind” wydany przez Nervous Records. W 1994 van Helden stworzyÂł utwĂłr „Witch Doctor”, ktĂłry byÂł jego pierwszÂą produkcjÂą granÂą z powodzeniem w wielu klubach. To rĂłwnieÂż w tamtych czasach Armand daÂł siĂŞ poznaĂŚ jako doskonaÂły remixer. PrzerĂłbki „Spin Spin Sugar” Sneaker Pimps, „Sugar Is Sweeter” CJ Bollanda i przede wszystkim „Professional Widow” Tori Amos spowodowaÂły, Âże staÂł siĂŞ prawdziwÂą gwiazdÂą. RemixowaÂł utwory najwiĂŞkszych muzycznych sÂław, miĂŞdzy innymi Rolling Stones, Real McCoya, 2 Unlimited, Janet Jackson, Puffa Daddy’ego czy Prodigy. W 1997 roku van Helden stworzyÂł swĂłj autorski album „Enter The Meat Market”, ktĂłry jednak nie zdobyÂł uznania publicznoÂści. Kolejna pÂłyta jednak okazaÂła siĂŞ wielkim hitem. W 1998 album „2 Future 4 U” oraz pochodzÂące z niego utwory „You Don't Know Me”, „Flowers” i „Rock Da Spot” podbiÂły europejski rynek klubowy.

Z nastĂŞpnym albumem „Killing Puritans" byÂło podobnie, a najwiĂŞksze hity z niego pochodzÂące to „Fly away Love” i „Full Moon”. W 2004 roku Armand van Helden wydaÂł kolejny zestaw „New York: A Mix Odyssey”. Z tej pÂłytki pochodziÂły utwory takie jak „Hear my Name” czy jeden z najwiĂŞkszych przebojĂłw artysty - „My My My". Rok póŸniej swojÂą premierĂŞ miaÂła pÂłyta „Nympho” a w 2007 roku „Ghettoblaster” – obie byÂły kontynuacjÂą sukcesu osiÂągniĂŞtego przez artystĂŞ. Warto rĂłwnieÂż dodaĂŚ, Âże Amerykanin jest czÂłowiekiem nietuzinkowym. Doskonale charakteryzuje go nastĂŞpujÂący opis: „ByÂł najpopularniejszym autorem remiksĂłw, ale juÂż tym siĂŞ nie zajmuje. UwaÂżany za mistrza klubowej muzyki, nie przepada za imprezowiczami. ZrobiÂł wielkie pieniÂądze na swoich produkcjach, ale ostro atakuje wytwĂłrnie pÂłytowe i media. Twierdzi, Âże tworzy muzykĂŞ brudnych ulic Nowego Jorku, choĂŚ bawiÂą siĂŞ przy niej w snobistycznych lokalach.” Jest w tym duÂżo prawdy, gdyÂż artysta sam przyznaÂł w wywiadzie dla DMA Magazine: „MogĂŞ graĂŚ dla 25 tysiĂŞcy osĂłb, wszyscy bĂŞdÂą wydzieraĂŚ siĂŞ z zachwytu i rwaĂŚ sobie wÂłosy gÂłowy - nie rusza mnie to. Nie jestem showmanem i nie lubiĂŞ przedstawieĂą - Âżadnych przedstawieĂą”.